مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام
دل کـویـری ما بی‌قـرار بـاران است تـمام جان و دل ما نـثـار جانان است بهار آمده و غـصّه رو به پایان است زمان لطف خداوند "ماه شعبان"است رسیده موسم تـنـزیل بهـترین بـرکات برای هدیه به پیـغـمـبر خـدا صلوات در آسـمـان ولایـت سـتـاره پـیـدا شـد رسید و این کرۀ خاک عرش اعلی شد خبـر رسیده که حـیدر دوباره بابا شد به حـرمـتـش همۀ هـفت آسمان پا شد برای فـاطمه نـور دو عـین آمده است خـبر رسیده به دنـیا حسین آمده است رسیـده تا که به ما جـرأت دعـا بدهد به درد ما ز شـفـاخـانـه‌اش دوا بدهـد حـسـین آمده حـاجـات خـلـق را بدهد رسیده فطرسیان را خودش شفا بدهد طلوع چشم شما انتهای اعجـاز است همیـشه باب کرمـخـانۀ شما باز است گـدا شدم که بمـانـم همیـشه بر درتان حسین گـفتن من هست لطف مادرتان تـمـام دار و نـدارم تـصـدّق ســرتـان طـواف کـربـبـلا آرزوی نــوکـرتـان به ناخوشی و خوشی همدم منی ارباب تویی که بـازدمِ هـر دم مـنـی اربـاب دلم گرفـتـه که با یـادتـان حـرم بـاشم کـنـار مـقـدم اجـدادتـان حــرم بــاشـم به وقـت دیـدن میـعـادتـان حـرم باشم نـشد که در شب میـلادتان حرم باشم به کـربـلا نرسیـدم ولی دلـم آنجاست رواق چـشم ترم جای سیدالشّهـداست تویی که یار همیشه شفـیق من هستی جـمال جلوۀ نـقـش عـقـیـق من هستی دلـیل روشن حسّ عـمیـق من هـستی پـناه عـشـقی و تنها رفـیـق من هستی مـراد دل شـده‌ای تـا مـریـدتان بـشوم خدا کـند که نمـیـرم؛ شهـیـدتان بشوم خوشا بحال پـرسـتـوی آسـمـان حـرم خوشا بـحـال دلِ مـحـوِ آسـتـان حـرم خـوشـا بـحـال اهـالی کــاروان حـرم خـوشـا بـحـال تـمـام مـدافـعـان حـرم بیا و خالی از احساس هر چه غیرم کن بـیا و آخـر سـر عـاقـبت بـخـیـرم کن شنـیـده‌ام هـمـۀ پیـکـرت زمین افـتـاد به پیش خواهر تو حنجرت زمین افتاد کنار حنجـر تو خواهـرت زمین افتاد کـنار خـواهـر تو مـادرت زمین افتاد سرم فـدای سر زخـمی تو ای بی‌سر فـدای بال و پر زخـمی تو ای بی‌سر |